ÇOBAN
Çoban sürüsünü almış gidiyor
Geceyi gündüze katıyor çoban
Güneş gurub etmiş gündüz bitiyor
Çok zaman uyanık yatıyor çoban
Zindanı karanlık gecesi onun
Gündüze hasrettir hecesi onun
Yoktur kapı sesi nicesi onun
Geniş hülyalara batıyor çoban
Bütün hayalleri hep sürüsünde
Hayal icraatın hep gerisinde
Gönül bu gidişin tam surusunda
Dayanak çomağı tutuyor çoban
Herhangi sestir ki uyanır bakar
Köpekler ürüşür ayağa kalkar
Yorgan yastık yoktur kürkünü atar
Böyle bir gidişe çatıyor çoban
Çıngıraklar durmaz geceyi süsler
Kavalla kabarır duygular hisler
Hüzzamdan uşşaktan ruhları besler
Gam ile kederi atıyor çoban
Sürüsü durdukça neşesi tamdır
Bu mesleği tutmuş ne de pişmandır
Lakin hırsızı var kurdu düşmandır
Bunları andıkça bitiyor çoban
Peygamber mesleği onun yaldızı
İsmi semavatta çoban yıldızı
Yaşar'da hayaller hep dizi dizi
Umutla sürüsün güdüyor çoban