Mayıs ayının ikinci Pazar günü Anneler Günü. Yıl içinde çeşitli vesilelerle kutlanan böyle özel günlerin kutlanıp kutlanmamasıyla ilgili  fikir ayrılıklarının olması doğaldır.

Kimileri “sevgimi bir gün göstermek bana göre değil çok yapmacık geliyor”, kimileri “iş tamamen ticarete döndü, alış-verişi canlandırmak için uydurulmuş günler” diyecek, kimleri ise bu günleri fazlasıyla ciddiye alacak, değer verdiğini sevgisini eyleme dönüştürüp bir şeyler yapma çabasına girecektir.. Olsun isteyen istediği gibi kutlasın ya da kutlamasın. Ama hayatın ve sevdiklerinin kıymetini bilsin.

Mademki bu günler var, mademki bu günlerde sevdiklerimiz bizden onları hatırlamamızı bekliyor, neden hatırlamamakta ısrar edelim? Hayattalarsa bir kırmızı karanfil ile küçücük sürprizlerle sevgimizi hatırlatmanın, elini öpmeye ziyarete gitmenin hiç olmazsa bir telefonla hatırını sormanın; hayatta değillerse beyaz bir karanfil ile ziyaret edip, bir Fatiha göndermenin, dualarımızla rahmetimizi belirtmenin, kime ne zararı olabilir ki?

Hem bizler biliyoruz ki bütün anneler melektir. Anne melekler yaşı ne olursa olsun yavrularını daima korur ve kollarlar. Bakmayın siz yavrularını terk eden, çöp kutularına bırakan anne görüntüsündeki istisna melekleri. (Biliyoruz ki; şeytanda kovulmadan önce bir melekti)

Anne sevgisi kelimelerle ifade edilemiyor. Dil susuyor gönül konuşuyor. Anneler Gününde herkes sevgisini ifade etmeye çalışıyor. Zira insan sevincini de üzüntüsünü de dostlarıyla paylaşmak ister. Birbiriyle halleşmek, dertleşmek ve bölüşmek güzel şey. En güzel en sadık en sırdaş dostumuz yine annemizdir.

Bu vesile ile hemen herkesin yakından bildiği bir öyküyü tekrar hatırlatmak istedim. Şöyle ki:

Dünyaya gelme hazırlıklarının tamamlandığını öğrenen bir bebek, Tanrı'ya sormuş: "Tanrım beni yarın dünyaya göndereceğini söylediler, fakat ben o kadar küçük ve güçsüzüm ki, orada nasıl yaşayacağım?"

Tanrı, doğmak üzere olan bebeğe gülümsemiş;

"Tüm meleklerin arasından bir melek de senin için seçtim" demiş

"O seni dünyada bekliyor olacak ve seni koruyacak. Meleğin sana her gün şarkı söyleyecek, gülümseyecek, acıktığında karnını doyuracak, uykun geldiğinde uyutacak. Hasta olduğunda tedavi edecek. Sen her anında onun sevgisi ile büyüyecek ve mutlu olacaksın."

Bebek yine sormuş: " Peki insanlar bana bir şey söylediklerinde, ben onları nasıl anlayabileceğim" "Dillerini bilmiyorum ki; söylediklerini anlayamam ki" demiş.

Tanrı, çaresiz bebeği yine cesaretlendirmiş:" Tüm varlığınla güvenebilirsin meleğine" "Anlamadığın her şeyi o sana anlatacaktır. O seni, yaşamı pahasına bile hep koruyacaktır." Demiş.

O sırada bir sessizlik olmuş dışardan "Dünyanın sesleri" gelmeye başlamış Çocuk, dünyaya ayak basmak üzere olduğunu anlamış ve çabucacık bir soru daha sormuş Tanrı'ya:

"Tanrım galiba dünyaya ayak basmak üzereyim" " Sormayı unuttum, lütfen meleğimin adını hemen söyler misin?"; Bebek dünya yolculuğuna başlamadan önce Tanrı onu son kez cesaretlendirmiş:

"Meleğinin adının önemi yok yavrum" demiş. Sen ona " ANNE " diyeceksin!"

Tüm annelerin, anne adaylarının, çocuklarına annelik yapan babaların, dedelerin, ninelerin anneler günü kutlu olsun. Sağlık ve huzur içinde nice yıllara inşallah.