Perşembe arafa, Cuma Kurban Bayramı

Tüm İslam aleminin mübarek Kurban Bayramını canı gönülden tebrik ediyorum.

Bizde bayramlar; paylaşmayı, dayanışmayı, sevgiyi ve hoşgörüyü yaşatır.

Bayram mesajlarının içerikleri de hep bu yöndedir.

Bu değerler bizde eğitimdir.

Bizim yaşam tarzımızdır.

Ve asırlardır da böyledir.

Ama ortama bir göz atalım.

Çöp kovasına tekme atıyor.

Oturduğu bankın üzerini çiziyor ve kesici aletle zarar veriyor.

Duvarı boyayıp lüzumsuz mesajını yazıyor.

Belediye toplu taşıma araçlarının oturaklarına zarar veriyor

Devlet malı deniz yemeyen bilmem ne diyor.

Trafikte yol kesip satırla bir başka sürücünün üzerine yürüyor

Kamu da işini savsaklıyor. Bugün git yarın gel havası veriyor.

Rüşvet alıyor, kayırmacılık yapıyor. İnsanların malına çöküyor

Haksız para kazanma hırsı ile üç liralık işi on liraya yapıyor. Et ve süt ürünlerinde hileli ve zararlı katkılarla insanların sağlığını tehlikeye atıyor.

Var da var.

Bu karakter yoksunları Aksine azalmıyor her gün artıyor.

Bizde eğitim doğuştan başlar.

“Uyusun da büyüsün. Tombul tombul yürüsün” diye başlayan ninnimiz eğitimdir.

Ağlayan yavrumuzu susturmak eğitimdir. Sadece eğitim değil, ona güvende vermektir.

Başta anne ve babası olmak üzere aile büyüklerinin “Başkasının malını alma, mağdura ve mazluma yardım etmede geri durma, devlete ve millete hayırlı evlat ol diye” tembih ve nasihatları ise ailenin verdiği vicdan ve merhamet duygusu yüklü temel eğitimdir.

Bu eğitim nesillerin karakterini de belirlerdi.

İnsani ve vicdani temel eğitim almayan, kültürümüzü dejenere etmiş sokak tarzı ile büyüyen gençler hepimizi rahatsız etmeye başladı.

Bir milletin asıl gücünün, tankı topu tüfeği değil inançlı ve imanlı gençliği olduğunu unutmaya başladık.

Doğrusu, unutturmaya başladılar.

Karakteri olmayanlar, bulunduğu ortamın şartlarına göre şekillendirmekten çekinmez. Meşhur bir hikâye vardır hani. Geçmişten beri anlatıla gelir; Padişah vezirine sormuş: - Eğitim mi önemlidir karakter mi? Vezir düşünmeden cevap vermiş: - Karakter padişahım. Vezirinden bunu ispatlamasını isteyen padişah, memleketin her yerine tellallar çağırmış: “Duyduk duymadık demeyin en iyi hayvan eğiticisine yüz kese altın”.. Vezir en iyi hayvan eğiticisini padişahın huzuruna çıkartmış. Padişah hayvan eğiticisine sormuş: - Bir kediye tepsiyle servis yapmayı ne kadar zamanda öğretebilirsin? - 6 ayda öğretirim padişahım… 6 ayın sonunda saray erkânı toplanmış. Eğitilen kedi elinde tepsi servis yaparken, padişah vezirine tekrar sormuş: - Vezir! Eğitim mi önemlidir karakter mi? Vezir padişahın sorusuna cevap vermeden önce, cebinde hazır tuttuğu fareyi yere bırakmış. Bunu gören kedi, tepsiyi attığı gibi farenin peşinde koşmaya başlamış. Tabi 6 aylık eğitim de boşa gitmiş. Vezir cevap vermiş: - Karakter önemlidir padişahım, bu da ispatıydı….