Bu yalan Dünyada neden gülmedim

Talihime sordum kader gül demez

Her gelen Dünyaya ben gibi insan

Kaderime sordum felek gül demez

İnsanca yaşamak benim de hakkım

Bütün ziyan oldu gençliğim tahtım

Her geçen günüme dönüp de baktım

Kurduğum hayaller bana gül demez

Aklıma geldi de oturup yazdım

Şairin elinde bir kuru sazdım

Zalim ihtiyarlık canımdan bezdim

Yalancık dostlarım bana gül demez

İstedim gündüzler gece olmasın

Acılar sitemler beni bulmasın

Sana kötü diyen murad almasın

Geceler gündüzler bana gül demez

Boncuk boncuk yaşlar döktüm gözümden

Aradım aslımı sordum özümden

Candan bıktım münafığın yüzünden

El ve ayaklarım bana gül demez

Şair Edibi’nin tükenmez derdi

Sen gibi bulunmaz güzelin merdi

Vurdu acı poyraz yerlere serdi

Talihim kaderim bana gül demez