Bağlama kolumu be zalim kader

Ben seni sevmeyi çoktan unuttum

Soranlar olursa ben böyle derim

Ben seni sevmeyi çoktan unuttum

Yaz, bahar mevsimi dön oldu kışa

Hayatta ne kaldı gelmedik başa

İstersen hükümdar istersen paşa

Ben seni sevmeyi çoktan unuttum

Canlı varlık olsan, tutsam yakanı

İsmin kader olmuş yürek yakanı

Hasta yatağında yoksa bakanı

Ben seni sevmeyi çoktan unuttum

Dünyanın sonunda sen misin kalan

İnsanın gönlüne bıraktın talan

Eğer ki sözüne katarsan yalan

Ben seni görmeyi çoktan unuttum

Sabahın güneşi akşam batarken

Garip çöller uykusuna yatarken

İsrail, Filistin’e atarken

Ben seni sevmeyi çoktan unuttum

Âşık Edibiyi sorarsan hasta

Ağustos ayında su dondu tasta

Bütün aileyi bıraktı yasta

İsmini anmayı çoktan unuttum