Yeni nesil meslek öğrenmeden yetişiyor
Esnaf köşemizde bu hafta demir ve ferforje işleri ile uğraşan, tanınan esnaflarımızdan Osman Atçeken’i ziyaret ettik.
Cam üretimi, çatı-kalıp, şantiye şefliği ve mobilya gibi sektörlerde çalıştıktan belediyede hizmet veren Osman Atçeken emekli oldu. Emekli olduktan sonra kendi işyerini açan Atçeken, mütevazi ve saygılı yapısıyla dikkat çekiyor. Yeni yetişen neslin meslek öğrenmeden yetiştiğinin altını çizen Osman Atçeken, tamamen okumaya yönelen gençlerin ellerinde bir ustalık olmadığını ve elinden bir iş gelmediğini söyledi.
Gençlerin bilinçli ve topluma faydalı bir şekilde yetiştirilmesi gerektiğini belirten Atçeken’e, dükkanında ki işlerinde oğlu Ömer Faruk Atçeken yardım ediyor. İşini severek yaptığını ve sağlığı el verdiği sürece de yapmaya devam edeceğini belirten Atçeken, ayrıca 1803 lira emekli maaşıyla geçinmesinin mümkün olmadığını söylüyor.
Osman Atçeken hayatını ve düşüncelerini şu şekilde anlattı:
“İlk olarak mobilya sektöründe çalıştım”
1968 yılında Sarayönü’nde Dünyaya geldim. İlkokulu Eski Devrim İlkokulu’nda okuduktan sonra ortaokulu dışarıdan bitirdim. İlerde lazım olur faydası olur diyerek diplomayı aldım. Ama devlet dairesine giremeyince bir anlamı olmadı. Ama Allah razı olsun bize o diplomayı verenlerden. İlkokulu bitirdikten sonra iki yıl mobilya sektöründe çalıştım. Mustafa Vural ustamın yanında çalıştım. !983’ten sonra inşaat kalıpçılığına başladık. Musa Bacak ustamla birlikte Sarayönü sanayisinde yapılan dükkanların kalıplarını çaktık. Dört yıl Musa ustayla çalıştık. Sonra askere gidip geldim. Askerden geldikten sonra kendim kalıp işleri almaya başladım. Toplamda 9 yıl inşaat kalıpçılığı yaptım.
“Farklı farklı işlerde çalıştım”
1996 yılının Mart ayına kadar kalıpçılık yaptıktan sonra Koncam A.Ş’ de çalışmaya başladım. Yedi buçuk yıl hizmetimiz oldu. Sebep olanlardan Allah razı olsun. Oradan da ekmek yedik. 2005 yılında Belediye’de çalışmaya başladım. Taşeron şirketin elemanı olarak beş sene belediyede çalıştım. 2010 yılında bazı sebeplerden ötürü belediyeyi bırakmak zorunda kaldım. Konya’da Ayvera Mühendislik şirketinden talep geldi. Orda çalışmaya başladım. Karaman, Konya, Konya’nın ilçelerinde köprülü kavşak, üstgeçit, kurum binaları gibi işler yaptık.
“Belediyeden emekli oldum”
Nafiz Solak Belediye Başkanı seçildikten sonra tekrar 2014 yılında belediyeye hizmet vermeye başladım. 2017 yılına kadar hizmet verdikten sonra Belediye’den emekli oldum. Kendi işimi açma hevesim olduğu için ve hobi olarak yaptığım demir işlerini meslek haline dönüştürmek için emekli oldum. Emekli olduktan sonra kendi işyerimi açtım. Dört yıldır kendi işyerimde oğlumla beraber demir doğrama, ferforje, çelik çatı, taktak tamiri ve yapımı işleriyle uğraşıyoruz. Benim hobimdi ama oğlumun mesleği direkt olarak bu. Endüstri meslek lisesinden demir doğrama bölümünden mezun oldu. İlerde Allah’ın izniyle ben bıraktıktan sonra kendisi devam edecek.
“Maliyetlerimiz çok yüksek”
Herkes kendi çapında bir çalışma mücadelesi veriyor. İşi olan arkadaşların durumu iyi ama işi olmayanların durumu baya bir sıkıntılı. Demirin pahalılığı bizi çok zorluyor. İnsanlara istediğimiz fiyatı veremiyoruz. Herkes kendi cebini düşünmek zorunda. Bir de üstüne malum pandemi süreci devam ediyor. Bu sene demir fiyatları bir anda ikiye katladı. Devletimizin yetkili kurumlarından bu konulara el atmasını bekliyoruz. Umarım önümüzde ki süreçte bu maliyetler aşağıya iner.
“Sanayimiz yerinde sayıyor”
Bizim sanayide gelişme neden olmuyor bilmiyorum. Memlekette bir sürü traktör var ama traktör tamircisi yok. Tarım memleketinde traktör tamircisi olmaması çok enteresan bir şey. Bizim buranın esnafı çok para istiyor da ondan mı dışarıya gidiyor müşteriler yoksa müşteriler dışarıya iş yaptırmayı mı seviyor orasını bilmiyorum. Bu aralar Organize Sanayi Bölgesi çokça dillendirilmeye başladı. Umarım yapılır da ilçemizin çehresi biraz olsun değişir, ilçemiz gelişir.
“Meslek öğrenme işi bitti”
Sanayide çırak ve kalfa bulma sıkıntısını çok yaşıyoruz. Artık yeni nesil meslek öğrenmeden yetişiyor. Eskiden meslek öğrenmek çok önemliydi. Şimdi herkes okuma peşinde. Bu memleketin okuyana da ihtiyacı var, meslek erbaplarına da ustalara da, kalfalara da çıraklara da. Biz işimizi severek yapıyoruz çok şükür. Oğlumda yanımda. Sağlığım el verdiği sürece çalışmaya devam edeceğim. Yorulduğum noktada işi oğluma devredeceğim Allah’ın İzniyle.
