Gönül harabatı geçti sekseni

Çoğunu bitirdi azını yiyor

Bir ömür arzının dönen ekseni

İlkbahar yaz bitti, güzünü yiyor

Sevda yangınları karışmış külle

Akrep yelkovanlar bilmiyor hile

Günler, hafta, aylar vuruyor sille

Düşe kalka gidiş hızını yiyor

Değirmen misali döngüsü pekçe

Döndü saniyeler kusursuz hakça

Zaman mefhumunu harcadık çokça

Seksen, doksan değil yüzünü yiyor

Pek sağlam değildir gönül kâşesi

Gönlü harap eder dilin lâşesi

Kırılıp dökülür gönül şişesi

Hiç tamiri yoktur özünü yiyor

Orta yaş üstünde beklenir deva

Bütün her canlıya revadır reva

Kalmadı oksijen dumanlı hava

Göğüs ine kalka tozunu yiyor

Düşünceler hakim gitmiyor serden

Yaşar gıda alır her tür beherden

Tabibden sorulur perhiz nelerden

Tansiyon tez çıksın tuzunu yiyor