Türkiye, İran ve Rusya ile liderler düzeyinde bir araya geliyor.
Başka ülkelerle de zaman zaman bir araya geliniyor.
Ülkelerle diplomatik açıdan önem verilen görüşmede ele alınan konular halklar tarafından da dikkatle takip ediliyor.
Görüşmeler sonunda liderler kadar, halkların da memnuniyeti sonuç açısından çok önemli.
Yeni olduğu için Türkiye-İran ve Rusya görüşmesine baktığımızda en önemli başlıkta Suriye.
Bu konuda en fazla yorulan ülke de Türkiye.
Bizde bu görüşmelerle ilgili üçüncü şahıslar tarafından yapılan yorumlar genelde yorumcunun kişisel görüşü ile orantılı olur.
Sempati duyulan ülke veya liderinin olumlu yönlerini ön plana çıkarma gayreti, bazen görüşülen konuları gölgede bırakır.
Temel bilgiden bi haber olanlar, devletimizin çıkarı yerine sempati duyduğu ülkeyi anlatmayı çok sever.
Tarihe baktığımız zaman da değişen bir şey yok.
Ülkeler arasında hediyeleşmeler, fitne çıkarmalar, savaşlar hep olmuş.
Ama ilişkiler de hep olmuş.
Yakın zamanda gelişen olaylara bakıldığında dost ve kardeş ülkelerin dışında kalanların da birbirinden farkı kalmamış.
Bulunduğumuz coğrafya, ırkımız, kültürümüz ve inancımız asırlardır birilerini hep rahatsız etmiş.
Millet olarak kendi vatanımızda şöyle ayaklarımızı uzatıp rahat rahat çayımızı kahvemizi içememişiz.
Günlerimiz aylarımız oyun bozmak ve mücadele ile geçmiş.
İçerde birliğimiz olduğu zamanlar zaferleri yaşamışız, birliğimiz bozulduğu zamanlarda acı ve göz yaşıyla vahşetin ta dibine atılmışız.
Devletler arası ilişkilerde duygusal olmanın zararlarını çok çekmişiz.
Kişisel yorumlar bizi aldatmış, engin hoşgörümüz bize çok acılar yaşatmış.
Güçlü millet, güçlü devlet olmak zorundayız.
Masada oturmak, devletin gücü ile orantılı.
İç çekişme veya devletimizi zaafa uğratacak onursuz açıklamalar sadece gücümüzü zayıflatır.
Atalarımızın “Bir elin nesi var. İki elin sesi var” dediği gibi; bir eli zayıflatmak yerine ikinci el olup sesimiz gür olmalı.
Mülteciler bizde.
Terörün yakıp yıkarak verdiği zararı bizde
İçimize yerleştirilip sırtı sıvazlananlar bizde.
Ekonomik kuşatma bizde.
Ormanlarımızı yakacak kadar beyni uyuşturulmuşlar bizde.
Bunları besleyenler de dibimizde.
Kendimizi yorma yerine, başkalarına hesap sormayı bir öğrenelim.
Yorulduk artık.
