Ergenlik çağında olmak zordur.

Ergenin annesi ve babası olmak zorlayıcı bir deneyimdir. Bu dönemin yaşanmasında bireysel farklılıklar olabilir. Bazı gençler bu süreci daha sakin ve durgun geçirirken, bazıları daha fırtınalı yaşar.

Fiziksel büyümeyle beraber, hormonal değişimler de gencin kişilik yapısında bazı dengesizliklere yol açar. Kişilik oturacak bir yer ararken birbirine zıt duygular da birlikte yaşanır.

Bazen çok özgür olmak ister, bazen de çok yakın ve derin bağlılıklar arar. Güven duyacağı, sırlarını açacağı ortamlar ararken, kırılma korkusundan dolayı etrafına karşı güvensizlik yaşar.

Oturtulmaya çalışılan kişilik yapısından dolayı kararlı bir ilişki kurmakta zorlanır. Bu dönemde kendini tam anlamıyla çocuk gibi hissedemediği gibi, yetişkin gibi de hissedemez. Bedensel gelişiminde boy, kilo artışına rağmen duyguların birçoğu çocuksu olarak kalır. Yani yetişkin görünümlü bir çocuk gibi olur.

Bu yüzden bazen çok olgun, bazen de çocuk gibi davranır. Ebeveynler, gencin büyüyen dış görünüşüne aldanıp beklentilerini eleştirilerini artırırlar. Genç, eleştirilmekten, kişiliğinin rencide edilmesinden, kıyaslanmaktan hoşlanmaz. Daha çok hırçınlaşır.

Bu yüzden gencin fikirlerini dinleyip sohbet etmek, özel anları paylaşmak değerli olduğunu hissettirir. Genci önce dinlemeli, sıkıntılı noktalar için soru sorarak, sence bunun sonucunda neler olabilir, sen ne hissedersin, neler yaşanabilir demeli.

Seni çok seviyorum, incinmenden korkuyorum, üzülürsün diye endişe ediyorum gibi, kendisinin doğruyu bulmasına yönelik samimi sorular sorulabilir. Hazır cevaplar vermek yerine, çözümü onunla birlikte bulacağımız sohbetler oluşturulabilir. Böylece gencin öfkeli tepkileri de sakinleşir.

Saçlarını okşayıp öpüp koklamalı. Bu davranışımız, ne kadar büyüse de, anne ve babası tarafından hâlâ çok sevildiğini hissettirecektir. İnsanın kendinden ve hayattan hoşnut olması için, her zaman sevgiye ihtiyacı vardır.

Gençten, bazen istemesek de, kırdığımız için özür dilemeliyiz. Stresli olduğumuz zamanlarda, olayları abartabildiğimizi, bu yüzden fazla tepki gösterdiğimizi anlatmalı. Bu yaklaşım gence örnek olacaktır.

Çünkü duyguları anlatmak, kızıp bağırmaktan daha etkilidir. Çocuklarımız büyürken biz de onlarla beraber tekrar büyüyoruz. Aynı zamanda büyümeden kalan taraflarımızla da yüzleşiyoruz. Bu öğrenme sürecinde yüreğimizin sesi bize hep yol arkadaşı olur.

Anne ve babanın dilinden, iyi ki bana verilmişsin, iyi ki benim çocuğum olmuşsun, Allah'ım iyi ki yaratmış sözü mutlu eder. Genç sevildiğini hissettiği için, özgüveni artar, memnun olur.

Anne ve babayla ilk yıllarda kurulan olumlu ilişkiler çok önemli. Küçük yaşlarda güven ve emniyetli olma duygusunu yaşayan genç yaşamın içinde kendini emniyette hisseder. Gençler her zaman, sevdiğini söyleyebilen, haksızlık yaptığında itiraf edebilen, kararlı, tutarlı, esnek olabilen anne ve baba ister. Söylenen kelimeler o kadar değerli ki, ömür boyunca unutamaz.

SAYGILARIMLA...